Aan het begin van mijn ondernemerschap zat ik vaak bij andere Virtual Assistants op hun website te gluren en zag ik bij hun blogs dat het plots stilviel. Ik kruip graag in de pen, dus dat ging mij mooi niet gebeuren. Dacht ik. Fanatiek begon ik aan mijn blog en had als streven om de week een blog te plaatsen. Ik had voldoende inspiratie en alles borrelde in mij. Zelfs aangemeld voor wat trainingen over blogs. In januari en februari dit jaar ging dat best goed; ik had zelfs vijf blogs gepost! Vervolgens werd dat streven al snel teruggedraaid naar om de maand, want hey 12 keer per jaar een blog schrijven is toch goed te doen? Puntje bij paaltje is mijn laatste bericht van mid februari en is het nu alweer mid augustus. Oepsie!
Reden daarvoor is dat mijn toko goed ging lopen, werk ging wat mij betreft voor, ik een tikkeltje perfectionistisch ben als het gaat om mijn eigen online uitingen en ik wat lows heb gehad. Want hey, every hill has its valley. Mid maart was ik uitgenodigd om deel te nemen aan een live webinar: vraag het de VA. Het was onderdeel van de ‘VA iets voor mij? oriëntatieweek’, een initiatief van VA School om degene die twijfelen of VA iets voor hen is, mee te nemen in de wondere wereld van VA-schap. Met little old me als hoofdpersoon, samen met nog drie VA-collega’s. Degene die mij kennen weten dat dit way out of my comfort zone is. Het was een fijne setting en Hanneke Wessel doet dit toch met zoveel energie en op een prettige manier. Het was stiekem toch zo leuk om te doen en ben écht een ervaring rijker! Na deze enorme high, kwam ik in een low terecht. Lichamelijk niet lekker in mijn vel. Je kent het vast wel, zo’n net niet griepje die doorzet gevoel. Wéér in lockdown. Het was allemaal een beetje overweldigend. Dus, pas op de plaats. Niet meer te veel willen en vooral moeten van mijzelf, gewoon de bestaande opdrachten goed aanpakken en weer even landen. Ik raakte het overzicht kwijt en moest prio’s stellen. Leuk is dat, dat je als VA voor overzicht zorgt bij je opdrachtgevers, maar zelf de draad kwijt bent. Maargoed, ik sta pas aan het begin, ben nog steeds lerende en het is okay.
Door de maanden heen ben ik erachter gekomen dat online zichtbaarheid voor mij ook niet zo nodig is. Tuurlijk ben ik wel aanwezig, maar niet enorm actief. Ik post alleen wanneer ik iets zinnigs te melden heb, or when I feel like it. Het moet meerwaarde hebben voor zowel mijzelf als voor anderen. Eerlijkgezegd vind ik een account wat enorm veel post of die megaveel stories deelt een tikkeltje vermoeiend. Soms denk ik ‘waar haal je de tijd vandaan?’ of ‘heb je niks beters te doen?’. Gelukkig bestaat er de knop ‘niet meer volgen’. Kan natuurlijk zijn dat zij het zo uit hun mouw schudden, terwijl ik aardig wat tijd kwijt ben aan een post. In mijn ogen simpelweg te veel tijd, of ik word afgeleid en dan haak ik af. Er staan al heel wat kladjes voor mijn blog in de cloud kan ik je vertellen. Voorlopig blijven die daar lekker staan.
Enfin, ik ben nog steeds alive and kicking en gewoon lekker aan het rocken achter de schermen. De radiostilte is weer doorbroken. Ben weer opgeladen door de zomervakantie en je hoort snel weer van mij!
